Dawno nie było poezji, a ja muszę odreagować.
Okoliczności rzeczywistości zmusiły mnie do liryki, prozą już nie daję rady.
A zatem:
Brzęczała na
tym zgniłym brzuchu much orkiestra
I z wnętrza larw czarne zastępy
Wypełzały ściekając z wolna jak ciecz gęsta
Na te rojące się strzępy.
Wszystko się zapadało, jarzyło, wzbijało,
Jak fala się wznosiło,
Rzekłbyś, wzdęte niepewnym odetchnieniem ciało
Samo się w sobie mnożyło.
Czerwie biegły za obcym im brzmieniem muzycznym
Jak wiatr i woda bierząca
Lub ziarno, które wiejacz swym ruchem rytmicznym
W opałce obraca i wstrząsa.
Ch. Baudelaire "PADLINA" (fragment)
tłumaczył: Mieczysław Jastrun
Categories:
POEZJA / CYTATY
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Posty
W oryginale zamiast "czarnych zastępów" jest mowa o "czarnych batalionach" larw. Jako staremu militaryście zawsze mi tego brakowało. Ciekawe, że przekład Jerzego Litwiniuka też podaje "zastępy".
Jako komentarz do rzeczywistości jest to utwór mimo wszystko pogodny, biorąc pod uwagę to, że miłość to wszystko - całe to robactwo - przetrwa, czy raczej ma trwać mimochodem. Piękna fantazja.
Zaiste piękna, zwłaszcza z batalionami aktualnie nas szturmującymi...